CORPUS EHA
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Duo Reges: constructio interrete. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quid, de quo nulla dissensio est? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? An hoc usque quaque, aliter in vita? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Si quae forte-possumus. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Praeteritis, inquit, gaudeo. Non est igitur summum malum dolor. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Itaque his sapiens semper vacabit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Quae cum essent dicta, discessimus. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Cave putes quicquam esse verius. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Itaque eo, quale sit, breviter, ut tempus postulat, constituto accedam ad omnia tua, Torquate, nisi memoria forte defecerit. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quonam, inquit, modo?
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quid de Platone aut de Democrito loquar?
